>Het is zondag 19 juni, 01:17 uur Nederlandse tijd. Wereldwijd zullen vandaag weer pleinen bezet worden tegen het afwentelen van de financiële crisis op de mensen die er het minst verantwoordelijk voor zijn geweest.

Multinationals ontduiken wereldwijd massaal belastingen en een aantal behandelt hun werknemers als oud vuil. Banken worden gered met publiek geld. Pensioenen staan onder druk, machthebbers in de VS en Europa proberen collectieve arbeidsovereenkomsten onmogelijk te maken en de lonen onder druk te zetten.

Leugens over het Griekse volk worden via de krant van slapend Nederland verspreid om een machtsovername door IMF en EU mogelijk te maken, en wederom een land van haar ziel te beroven.

Ook in Nederland zal er een plein bezet worden, namelijk De Dam in Amsterdam. Maar waar in andere landen, zoals de VS, Griekenland en Spanje (en de Arabische en Noordafrikaanse landen) mensen gezamenlijk optrekken,ongeacht hun beroep en maatschappelijke achtergrond, blinkt Nederland tot nu toe uit in versnippering. Of we verspillen kostbare energie aan een clubje irrelevante neonazi-fossielen, die puur als afleiding dienen van de voedingsbodem waar zij als beweging bestaansrecht aan denken te kunnen ontlenen.

De big picture lijkt vooralsnog onzichtbaar voor het vaderlandse actiewezen.

In Nederland lijkt alles mee te vallen, omdat hier het politieke bewustzijn vooral gespecialiseerd is tot de gevolgen voor de eigen toko.

Wie de politieke ontwikkelingen van de afgelopen drie decennia gevolgd heeft kan daar ook niet verbaasd om zijn.Ik neem het ook niemand kwalijk. Het neoliberale denken dat sinds Thatcher, Reagan, Lubbers en Paars opgang heeft gedaan in de Nederlandse politiek, en sinds Balkenende volop rugdekking krijgt uit neoconservatieve hoek, heeft in alle opzichten geleid tot doorgeslagen individualisme en een vervormde kijk op “eigen verantwoordelijkheid.”

Het is ironisch dat dit mechanisme zelfs tot het actiewezen is doorgedrongen, vandaar al die kleine aparte protesten van kunstenaars, OV-personeel, schoonmakers, postbodes, privacy-activisten, zorgwerkers, pgb’ers enzovoorts. Die protesten zijn allemaal op zich terecht.

Maar de bezuinigingsoperatie (pardon, “kwaliteitsimpuls“) van het kabinet Rutte 1 los zien van de internationale ontwikkelingen is een vergissing. En de nadelige gevolgen voor elke groep los van elkaar zien is dat net zo goed.

Nú is het moment, om in navolging van zo’n beetje de rest van de wereld, weer inhoud te geven aan het begrip “solidariteit” en het inzicht dat alles met elkaar samenhangt. Laten we daar vandaag, 19 juni 2011, mee beginnen. En, met een beetje geluk, kunnen de thuisblijvers live meekijken.