>
Over twee dagen is het zover. De Ieren stemmen dan in een referendum over de Europese grondwet. Oeps, pardon, Verdrag van Lissabon.
Aangezien pro-grondwet politici en opiniemakers , sinds hun nederlaag bij het Nederlandse referendum, kennelijk niets geleerd hebben, en bovendien in Nederland een nieuw referendum geweigerd is, bestaat er de mogelijkheid om het Ierse Nee-kamp te steunen.
Teken daarom ook op
UPDATE: 85% van de Ieren zou nu tegenstemmen. Of toch 35%?
>Het meest verwende en ondankbare kroost van de EU stemt ’nee’ tegen het verdrag van Lissabon en verlamt hierdoor het Europese mechanisme. Ik treur in mijn hoekje terwijl op Nederlandse internetsites een ongekende jubelstemming heerst. Volgens de reacties van Europa- en Brussel-haters in Nederland heeft het dappere Ierland een heldendaad verricht, de democratie een dienst bewezen en het Brusselse fascisme (heus, hier en daar gelezen!) een halt toegeroepen.
Deze irrationele weerzin voor een entiteit die, ondanks al zijn onvolmaaktheden, ons voorspoed, welzijn en vrede heeft gebracht, blijft me verbazen. Er is aan het Ierse ’nee’ niets heldhaftigs, alleen een pover gebrek aan realiteitszin. In de loop van de negentiende eeuw liep het (prachtige) eiland leeg. Emigratie leek voor velen het enige middel om uit een land te ontsnappen dat zijn eigen inwoners niet kon voeden. Alles was beter dan armoe en honger te lijden op vaderlandse bodem. De bevolking slonk van 7 of 8 miljoen tot een schamele 3 miljoen. Toen Ierland lid van de EEG werd in 1973 was het nog steeds het armste land van West-Europa.
Het verhaal is verder bekend: na 35 jaar lidmaatschap en een slordige 60 miljard euro aan Europese hulp en subsidies, is Ierland een van de meest welvarende landen ter wereld geworden. Deze status had het land van de ’nee’ nooit op eigen kracht kunnen behalen. Het gebeurde dankzij de gezamenlijke inspanning van de Europese partners en hun wonderlijke elan van solidariteit. Nu de Ieren rijk en volgevreten zijn, hebben ze natuurlijk het volste recht om te bijten in de hand die hen ooit voedde. Opportunisten zijn er altijd geweest. Ja maar, hoor ik al, mag je dan geen kritiek op Europese instituties of verdragen hebben, omdat je ooit zwaar bent gesubsidieerd? Jazeker, maar als ik de nee-campagne in Ierland overzie, lijkt deze voor een deel uit angst, protectionisme en soms leugens te zijn opgebouwd.
De meest krankzinnige argumenten zijn tijdens de campagne door het nee-kamp aangevoerd. Zo zou het verdrag van Lissabon de detentie van kinderen vanaf drie jaar mogelijk maken, Ierland dwingen aan oorlogen mee te doen en abortus helpen legaliseren. De Ierse Labour-leider Eamon Gilmore noemde deze nee-campagne ’hysterisch’, gebaseerd op ongegronde beweringen volgens welke het verdrag ’ons abortus, euthanasie en homohuwelijk gaat brengen’. Stap dan maar gelijk uit de EU zou ik willen zeggen, en geen handje ophouden meer. En voor al die opgewonden Nederlanders die gisteren feestvierden: ga alsjeblieft samen met die ’verlichte’ Ieren een nieuwe unie beginnen en probeer ook eens de Fransen (die net als de Nederlanders tegen de Europese Grondwet stemden) mee te krijgen. Een Europa van diverse snelheden is misschien de oplossing. Dan mag die nieuwe unie van drie haar slakkengang vrolijk voortzetten.
>Realiteitszin? De realiteit is gewoon dat de Ieren nee hebben gezegd. Het Ja/kamp heeft niet aannemelijk kunnen maken waarom dat verdrag zo essentieel is voor Europese samenwerking. Laten we eerlijk wezen, al die voordelen die de Ieren door Europa hebben gehad, hebben ze in het pre-EU-grondwet/verdrag-tijdperk opgelopen. Dus een beetje flauw en onterecht om de Ieren daarom kwalijk te nemen dat ze een opgedrongen Verdrag van Lissabon weigeren te aanvaarden.
En dat is de hele crux.Waarom een verdrag door de strot van de Europese bevolking willen duwen, die niet alleen onnodig is, maar ook tot gevolg zou hebben dat steeds meer bevoegdheden in handen van niet-democratisch verkozen topbestuurders in Brussel terechtkomen.
Het europarlement blijft een mankepootje, terwijl landsparlementen steeds minder beslissingsbevoegdheden krijgen over essentiele zaken.
Ik zou daarom zo weer nee zeggen. Landen kunnen prima samenwerken zonder weer een reeks nepbanen voor uitgerangeerde politici te voorschijn te toveren, en zonder de lokale parlementaire democratie, voor zover je daar nog van kan spreken, nog verder uit te hollen.
Ik denk niet dat het angst is, dat de Nee-stemmers heeft overtuigd. Ik ben ervan overtuigd dat juist het ja-kamp is, dat gewoon bang is voor de bevolking, en daarom zoveel mogelijk haar invloed wil beperken.
Tot het tegendeel bewezen is, zal ik daarom NEE blijven zeggen, en desnoods naar Ierland emigreren, als ze het verzet volhouden.