>CDA-fractievoorzitter Pieter van Geel deelde, in het Irak-debat in de Tweede Kamer, de “kwalificaties” van de linkse oppositie over de Nederlandse steun aan de illegale oorlog tegen Irak niet.

Daarbij zei hij ook dat deze kwalificaties niet in het rapport van de commissie Davids worden gebruikt, hetgeen voor hem kennelijk een reden is om de kritiek van de oppositie als onterecht te duiden.

PvdA-fractievoorzitter Mariëtte Hamer schurkte weer eens tegen het CDA aan, en kwam met een onbegrijpelijk betoog waarin ze Balkenende’s geleuter over de kennis van toen en nu leek te steunen. Ze gaf daarentegen, in antwoord op een interruptie door Pechtold, ook aan de motie van wantrouwen (van Halsema , Kant, Thieme, Pechtold en Wilders) niet te steunen.

Kortom, nu is al duidelijk, dat, ondanks dat de moties door SP, Groen Links, PvdD, D66 en zelfs de PVV werden gesteund, de PvdA het kabinet niet laat vallen. Maar, mede door het warrige betoog van Hamer, wèl laat bungelen, zoals Kant terecht zei in een interruptie.

Ondertussen leert ook Whitewash Wilders alvast de edele kunst van het je eigen stoep schoonvegen, wellicht, en dat is speculatie mijnerzijds, met het oog op zijn komende premierschap.

Want volgens hem was het mandaat voldoende…

Ter verduidelijking:Hij was zelf fanatiek vóór de oorlog (en het liefst nog één tegen Iran erbij), vervolgens fanatiek tegen een onderzoek naar de volgens hem meer dan terechte Nederlandse steun aan de Irak-oorlog, vervolgens aan de hand van de Commissie Davids het aftreden van het kabinet eisen… Veel gekker moet het niet worden. In zijn stemverklaring voor de steun aan de linkse oppositie weigerde hij trouwens de namen van de indieners te noemen. Hoe infantiel kun je zijn…

Tot slot ontraadde Jan Peter (het kon eerder en beter) Balkenende, hoe voorspelbaar, de moties van de oppositie.

De moties van wantrouwen cq .voor een parlementaire enquete, van Marianne Thieme, Agnes Kant en Femke Halsema, zijn dan ook verworpen.

Ik was er al bang voor: de Commissie Davids is uiteindelijk, weliswaar tegen wil en dank, een commissie whitewash geworden.

De geloofwaardigheid van de parlementaire democratie heeft opnieuw een enorme deuk opgelopen. Een parlementaire enquete lijkt me nog altijd het minste wat nu moet volgen. Want wat is nog het alternatief? Een revolutie?

Zie ook op Hyves.