>
Van: Alternatieven
Dit blog is ooit opgezet als een zoektocht naar alternatieven voor de huidige politieke, financiële en sociaal-economische status quo.
Dat alternatief hebben we nog niet echt gevonden. Maar ondertussen is er wel veel gebeurd in de wereld. We hebben de revoluties tegen dictators en hun neoliberale suikeroompjes in Egypte en Tunesië gezien. In Egypte lijkt de legertop zich definitief van het volk af te hebben gekeerd, in Tunesië vonden de eerste vrije verkiezingen plaats.
Vreedzame demonstraties in Bahrain, Saudi-Arabië en Yemen werden en worden op bloedige wijze, met Europees en Amerikaans wapentuig, uiteen geslagen, terwijl hulpvaardig medisch personeel in Bahrain voor het doen van hun werk worden gemarteld en opgesloten.
Opstanden in Libië en mogelijk ook Syrië lijken dan weer vooral gekaapt te zijn door neo-koloniale machten van buitenaf (lees NATO), waarbij niet het belang van de bevolking, maar geopolitieke invloed en controle over grondstoffen de doorslag geeft voor diplomatieke druk en “humanitaire” oorlogsvoering. De strijd lijkt in Libië, ook na de dood van Gaddafi, dan ook allerminst gestreden, en heeft bovendien een, in de westerse media onderbelichte, maar niet te onderschatten raciale component. Waarbij de “rebellen” voor een aanzienlijk deel bepaald niet de heroïsche types blijken te zijn die we onszelf graag voorstellen (maar ongetwijfeld wel als zodanig in toekomstige DOD-approved movies zullen worden gepresenteerd door Hollywood.)
Ondertussen zucht de bevolking in landen als Honduras nog altijd onder de repressie door neo-liberale coupplegers. Ja, ik weet het. Daar horen of lezen we niets over in Nederland.
In New York ontstond de Occupy Wall Street-beweging, met als motto “We are the 99%,” als tegenhanger van de symbolische 1%, de elite die de feitelijke macht heeft in de VS en de rest van de wereld.
Tegen de achtergrond van de Eurocrisis blijven de Grieken zich verzetten tegen het afwentelen van subsidies aan banken ten koste van hun leefkwaliteit en publieke voorzieningen. Spanjaarden, Italianen en andere Europese activisten hielden zelfs een protestmars naar Brussel. En de Occupy-beweging heeft zich inmiddels wereldwijd uitgebreid.
Ook in Nederland groeit de politieke bewustwording. Waar tot voor kort in Nederland voornamelijk kleine geïsoleerde protesten voor deelbelangen plaatsvonden, (uitzonderingen daargelaten), was er op 19 september jl. eindelijk een grote, gezamenlijke demonstratie op het Haagse Plein en het Malieveld.
In het kielzog van de sociale onrust wint ook in ons land de Occupy-beweging aan kracht, met (geplande) bezettingen en manifestaties in Amsterdam, Den Haag, Utrecht, Maastricht en tientallen andere plaatsen.
Hoewel Occupy in principe niet verbonden is aan politieke groeperingen of partijen, en nadrukkelijk open staat voor mensen van allerlei politieke voorkeuren, valt moeilijk te ontkennen dat voornamelijk in linkse kringen populaire onderwerpen de drijfveer zijn achter deze beweging. Groeiende ongelijkheid in inkomens, onevenredig veel politieke macht van corporate lobby’s, groeiende armoede, de macht van de banken en beurzen over de politiek,gebrek aan democratie,bezuinigingen op de publieke sector, de teloorgang van pensioenen en werknemersrechten, het zijn zomaar een paar onderwerpen die niet onbekend in de oren klinken van activisten die zich ( tot voor kort in de marge )tegen het neoliberalisme hebben verzet.
Maar links, rechts of door het midden: wat vooral telt is de bewustwording, het besef dat het afgelopen moet zijn met het gunnen van de lusten van crises aan de veroorzakers daarvan, en het afwentelen van de lasten op de grote meerderheid van de mensen die hier part noch deel aan hebben gehad.
Het enige waar we onszelf, als 99% , van zouden kunnen beschuldigen, is dat we te lang geslapen hebben, dat we niet eerder in opstand zijn gekomen, maar het te druk hadden met onszelf op krediet kapot te consumeren. Omdat “we” ons hebben laten vertellen dat het huidige systeem het best haalbare was.
Die utopische gedachte is nu inmiddels wel achterhaald.
En daarom: Occupy Overal.
Op straat, op pleinen, grasvelden, op internet, op de radio, door middel van kunst muziek, full-time of part-time.
Alleen samen kunnen we alternatieven formuleren, en ten uitvoer brengen.
Door Johnito
Lees ook