>Geen tweede Irak in Iran! Is energo-fascisme uw toekomst? Deel 1

>Door Michael T. Klare, 18 januari 2007 (vertaling van dit artikel, door Bou Berkenbosch. Deels eerder gepost)

Michael T Klare is professor in de studie “Vrede en Wereldveiligheid” aan de Hampshire Universiteit en de auteur van “Bloed en Olie: De Gevaren en Gevolgen van de Groeiende Afhankelijkheid van Amerika van Geïmporteerde Aardolie.” (Owl Books).

Zie voor de oorspronkelijke tekst van dit artikel:

http://www.informationclearinghouse.info/article16211.htm

De Twee Gezichten van het Opkomende Energo-fascisme (Deel 1)

Is Energo-fascisme uw toekomst?

Door Michael T. Klare, 18 januari 2007

Bij de slinkende groep aanhangers van de wanhopige oorlog die president George W. Bush voert in Irak, is het opnieuw mode geworden om het gevaar te benadrukken van “het Islamo-Fascisme” en daarmee van de veronderstelde behoefte bij de volgelingen van Osama bin Laden om een monolitisch, Taliban-achtig regime te vestigen – een “kalifaat” – dat zich uitstrekt van Gibraltar tot Indonesië. De President zelf heeft dit argument in de loop der jaren bij gelegenheid gebruikt, als hij de pogingen beschreef van moslimextremisten om “een totalitaire staat te scheppen waarin alle politieke en religieuze vrijheden worden ontkend.” Hoewel er inderdaad honderden of zelfs duizenden gestoorde en suïcidale individuen zouden kunnen rondlopen die deze misleidende visie delen, wordt de wereld eigenlijk geconfronteerd met iets dat veel meer wezenlijk en universeel is, een bedreiging die “energo-fascisme” kan worden genoemd, oftewel de militarisering van de wereldwijde strijd om de immer slinkende energievoorraden.

Anders dan het Islamo-Fascisme, zal het Energo-fascisme op den duur vrijwel iedere persoon op deze planeet raken. Ofwel de VS zal worden gedwongen tot deelname aan of financiering van buitenlandse oorlogen om zich te verzekeren van de vitale voorraden energie, zoals in het huidige conflict in Irak; of wij Amerikanen zullen overgeleverd zijn aan de genade van hen die de energiekliek controleren, zoals de klanten van de Russische energiemoloch Gazprom in de Oekraïne, Wit-rusland en Georgië; of wij zouden vroeg of laat zelf continu onder staatstoezicht kunnen staan, opdat wij niet meer verbruiken dan de ons toegestane hoeveelheid brandstof of bezig zijn met illegale energietransacties. En dit is niet slechts een of andere anti-utopische nachtmerrie, maar een mogelijke, alomvattende werkelijkheid waarvan de basiskenmerken zich, grotendeels ongemerkt, nu ontwikkelen.

Deze kenmerken zijn:

• De transformatie van het leger van de VS in een wereldwijde olie-beschermingsdienst met als voornaamste taak het verdedigen van de overzeese olie- en aardgasbronnen van Amerika en het bewaken van de belangrijke pijpleidingen en aanvoerroutes.

• De transformatie van Rusland in een energiegrootmacht, met controle over de grootste voorraden olie en aardgas in Eurazië, en het vaste voornemen om deze activa om te zetten in een alsmaar groeiende politieke invloed op de naburige staten.

• Een meedogenloos gevecht tussen de grootmachten om de nog aanwezige olie-, aardgas- en uraniumreserves van Afrika, Latijns Amerika, het Midden Oosten en Azië, wat steeds weer gepaard gaat met militaire interventies, het instaleren en weer vervangen van klant-regimes, systematische corruptie en onderdrukking en de voortdurende verarming van de grote meerderheid van hen die de pech hebben om in zulke energierijke gebieden te wonen.

Toenemende inbreuk van de staat op en bewaking van de openbare ruimte en het privéleven, als het vertrouwen op kernenergie groeit en dus ook het gevaar van sabotage, ongelukken en de kans dat splijtstoffen in handen vallen van mensen die illegaal kernwapens verspreiden.

Gezamenlijk vormen deze en aanverwante verschijnselen de basiskenmerken van een opkomend mondiaal Energo-fascisme. Hoewel ze zeer verschillend lijken, hebben ze een ding gemeen: toenemende staatsbemoeienis in de aankoop, het vervoer en de verkoop van energie, gepaard met een sterkere neiging tot geweld tegen hen die zich op deze terreinen verzetten tegen de prioriteiten van de staat. Net als in het klassieke fascisme van de 20e eeuw, zal de staat een steeds grotere controle krijgen over alle aspecten van het openbare en het privéleven, ten gevolge van dat wat een cruciaal nationaal belang wordt genoemd: het verwerven van voldoende energie om de economie en de openbare diensten (inclusief het leger) te laten functioneren. (wordt vervolgd)