>Terreur onder valse vlag: van Gladio tot Irak

> Operatie Gladio was gedurende de Koude Oorlog een middel van CIA en Navo om “gevaarlijke” communisten verdacht te maken. Gladio zou onder meer de drijvende kracht zijn geweest achter aanslagen van de Bende van Nijvel (moordpartijen in Belgische supermarkten) en de vermeend extreem linkse CCC, en is na de Koude Oorlog mogelijk verantwoordelijk geweest voor een bombrief-campagne tegen de EU, welke in de schoenen werd geschoven van linkse anarchisten en moslim-extremisten.
Gladio was ook in Nederland actief, en werd op het laatst geleid door Minister van Staat Max van der Stoel.
Thomas Deflo schreef een interessant artikel over Gladio.

Terreur onder valse vlag: van Gladio tot Irak

De treinaanslagen in Madrid van 11 maart 2004 eisen 200 mensenlevens. In een videoboodschap die enkele dagen later wordt aangetroffen (foto) eist een onbekende terreurgroep verantwoordelijkheid op. Bij de planning van de aanslagen werd echter betrokkenheid van Rafa Zouhier en Emilio Suarez Trashorras aangetoond, twee Spaanse geheimagenten die in explosieven gespecialiseerd zijn.

In de klassieke maritieme oorlogsvoering was het varen onder valse vlag een veelgebruikte strategie. Schepen hesen andermans vaandel om ongemerkt een vijand te benaderen. Of om aanslagen te plegen op onschuldige konvooien, aanslagen die van een externe partij leken te komen. Waardoor deze laatste kon worden gedemoniseerd en tot militair doelwit worden uitgeroepen.

Het aannemen van de kleuren van de tegenstander wordt in de twintigste eeuw volop door militaire denktanks overgenomen en verfijnd. Via klandestien georganiseerde terreur en navenante mediacampagnes wordt een vijand verdacht van de geweldpleging, waardoor de eigen regering publieke legitimiteit krijgt om tegen die vijand ten oorlog te trekken. De daadwerkelijke organisatie van de terreur — binnen de terreurgroep of achter de schermen — is afkomstig van inlichtingen- of gespecialiseerde politiediensten.

De voorbije decennia tracht een dergelijke campagne van terreur onder valse vlag de weg te openen naar Westerse geopolitieke dominantie. Gladio betrof een geheim Europees netwerk dat na de Tweede Wereldoorlog onder NATO-voogdij dergelijke false flag-operaties hield. Tijdens de Koude Oorlog specialiseerde het netwerk er zich in de schuld voor zelf opgezette terreuraanslagen op de communistische vijand te schuiven. Verknocht aan deze dialectische strategie, werden dergelijke onfrisse gewoonten weer opgerakeld nadat het communisme al op de knieën was gedwongen. Tijdens de jaren tachtig organiseerden CIA-agenten door heel Europa terreurcampagnes die van een communistische vijand leken te komen. Zo konden de Verenigde Staten legitimiteit winnen om in te grijpen en ten strijde te trekken tegen elk overblijvend rood gevaar. Daarom werd dit netwerk ook ‘stay behind‘ genoemd: nazinderende linkse sympathieën in Europa moesten voorgoed ontmoedigd worden[1].

Eind jaren tachtig – temidden de tumultueuze rakettencrisis – werden dergelijke acties vooral in België weer opgekrikt. Via ‘linkse’ terreur (de CCC) en ‘zinloos’ geweld (de Bende van Nijvel) poogde het vernieuwde Gladio-netwerk de bevolking in een rechtse, meer pro-Atlantische richting te duwen, meer precies om een Amerikaanse nucleaire defensie tegen de USSR op Belgische bodem te kunnen concretiseren. Gelijkaardige operaties vonden plaats van Turkije over Italië tot in Duitsland. De valse vlag-strategie werd immers ook als noodzakelijk euvel gezien om burgers ervan te overtuigen dat Amerikaanse bescherming voor Europa onmisbaar was. Dat tientallen tot honderden mensen bij die aanslagen het leven lieten, was volgens de VS-doctrine gewettigd.

De valse vlag-operaties worden voorafgegaan door een periode van infiltratie en indoctrinatie. In de praktijk betekent dit dat extremistische groeperingen geïnfiltreerd en zelfs gecommandeerd worden door agents provocateurs — clandestiene agenten die poseren als extremisten of fundamentalisten, maar eigenlijk via achterpoortjes op Amerikaanse, Britse of Israëlische loonlijsten staan. Deze agenten dienen als trekpleister om nietsvermoedende terreurkandidaten te ronselen en hen ertoe aan te zetten aanslagen te plegen. Indien het aan kandidaten ontbreekt organiseren de agenten desnoods zelf de bloedbaden en zorgen ze ervoor dat de sporen dan naar hun rekruten leiden.

Vandaag is het vechten onder valse vlag weer helemaal terug van weggeweest. In een De Morgen-artikel over Gladio besluit journalist Georges Timmerman:

“In het licht van de nieuwe oorlog, dit keer tegen het moslimterrorisme, blijft de geschiedenis van Gladio wel bijzonder leerzaam en relevant” [2].

Het is duidelijk dat, na de communisten, de Islamwereld de nieuwe vijand is in de ogen van de Amerikaanse rechterzijde. Omdat de neoconservatieve, zeg maar reactionaire Amerikaanse ‘realisten’ ervan overtuigd zijn dat de Islamcultuur de Westerse cultuur bedreigt, maar vooral omdat de Islamwereld op het gros van de energiebronnen zit, moet de mensheid tot de visie gebracht worden dat moslims een groot gevaar voor de vrije wereld vormen. Er zijn voldoende aanwijzingen dat de Gladio-strategie daarvoor weer uit de kast wordt gehaald. De slachtpartijen die door terroristen sinds 2001 worden uitgevoerd, van Bali over Madrid tot Londen, vertonen telkens parallellen met de terreur onder valse vlag uit de jaren tachtig. Lees verder