>
Het is, als er niets tegen ondernomen wordt, bijna zo ver.
Het regime in Israël en de neo-cons in de VS lopen zich warm voor de komende oorlog tegen Iran.
En terwijl er alles aan gedaan wordt om de pers en de wereld er van te overtuigen dat het door radicale islamieten geleide Iran dichtbij een nucleair wapen is, wordt voor de zekerheid Syrië maar alvast genoemd als mogelijke opslagplaats voor Iraanse WMD’s. De kans dat ze daadwerkelijk worden aangetroffen is namelijk bijna nihil.
Komt mooi uit, aangezien Syrië, dankzij een dictatoriaal bewind en, voor de VS en Israël, perfect getimede aanslagen tegen Syrië’s politieke tegenstanders (de moord op de Libanese premier Hariri), in de beeldvorming tóch al de schijn tegen heeft. Vraagt niemand zich eigenlijk af waarom Syrië massale bombardementen zou willen riskeren?
Maar vóórdat de VS zich aan een nieuwe oorlog kunnen wagen, is uiteraard, naar traditioneel neo-conservatief gebruik, een nieuw “Pearl Harbour” nodig, om de neuzen van het Amerikaanse volk weer in de “follow the leader”-stand te krijgen.
Het electorale effect van de meest recente “Pearl Harbour”, namelijk de aanslagen van 11 september, is nou eenmaal uitgewerkt. Bijkomend voordeel voor het Bush-regime van zo’n nieuwe aanslag is de mogelijkheid om een paranoide politiestaat nog dichter bij te brengen.
Wat echter op de achtergrond raakt is het volgende: in tegenstelling tot Saddams Irak heeft Iran wel degelijk de capaciteiten om, in geval van een invasie, terug te slaan. Dit zowel in de zin van “normale” symmetrische oorlogsvoering, als in de zin van terroristische, asymmetrische oorlogsvoering in binnen-en buitenland.
Ondertussen lopen het Nederlandse kabinet en de coalitiepartijen braaf achter Keizer Bush aan. En ondanks martelpraktijken en mensenrechtenschendingen inclusief die van kinderen, stemt het kabinet, inclusief de ministers Pechtold en Brinkhorst (Draaikonten 66), gewoon weer in met een nieuwe Afghanistan-missie. De “War On Terror” moet nou eenmaal doorgaan, zelfs als we langzaam maar zeker zèlf elke beschavingsnorm overboord gooien door deze medewerking.
Of dit aan de verstandelijke vermogens van de bewindslieden ligt, of aan de Amerikaanse dreiging van de The Hague Invasion Act is vooralsnog niet duidelijk. Zo is het me ook niet duidelijk waarom er niet bij de VN en de VS geprotesteerd wordt tegen die wet.
Wel is duidelijk dat bij een aanval op Iran het gebruik van nucleaire wapens niet kan worden uitgesloten. Dat de VS het gebruik van massa-venietigingswapens niet schuwen hebben we in het Iraakse Fallujah kunnen zien.
En laten we vooral niet vergeten dat ook Israël over nucleaire massavernietiginswapens beschikt.
Okay, bovenstaand stukje schreef ik eind 2005 op een oud weblog. Enigszins naief van toon wellicht. En ongetwijfeld zat ik er op enkele punten naast. Sowieso een paar jaar.
Maar ik zat er duidelijk niet naast op het punt “klaargestoomd.“
En het lijkt er op dat het geheime, destabiliserende deel van de oorlog nu echt begonnen is. Paul Craig Roberts zit er dus niet ver naast, in zijn recente artikel over de Irak-rapportage van Petraeus.
Tenslotte hoop ik van harte ongelijk te krijgen over de mogelijke komst van een oorlog tegen Iran…
- Verzin een vijand
- Schism Saudi version
- Schism NL versie
- RMS-activist Teterissa gaat in hoger beroep
- HPV en Gardasil: Ouders bescherm je dochters!
- Tibet en Palestina: de hypocrisie
- Fortuyn, Van Gogh, Seveke
- The Grid: 10.000 keer sneller dan internet
- Fitna…Lekker belangrijk
- Huidige crisis in Irak past in Neo-con oorlogsplan…
- Lage opkomst “Wij laten Irak niet lopen”
- De Verkoop van een Oorlog: Irak UPDATE
